ابراهیم قرقانی/

سیل خروشان حضور کاندیداهای نمایشی و رجل سیاسی، در وزارت کشور برای ثبت نام ریاست جمهوری موجب بروز موجی از واکنش ها در کشور و خارج از کشور شد.

موجی که گاهاً موجب تمسخر افراد به دلیل پوشش، گفتار، رفتار و وعده هایی بود که می دانیم بسیاری از آن ها وعده ها متولد نشده، مرده اند.

فرای از مزایای این ثبت نام که تنها می توان به شور حضور و احساس مسئولیت! اشاره کرد، معایب این هجوم بی سابقه سوژه بسیاری از رسانه های خارجی و داخلی شد تا با وجود دنیای مجازی، این نامزدها! سال ها در حافظه مجازی ثبت شوند.

در این هجوم بی سابقه در تاریخ سیاسی کشور، هر کس وظیفه خود می دید تا در این امر خطیر که از وظایف اصلی بوده و از نان شب واجب تر! ثبت نام کند و از این قافله جا نماند ولی غافل از این که در این نام نویسی، دردسرهایی برای متولیان فرآیند انتخابات ایجاد شد. بحث مهم دیگر که بسیار مهم تر است کسب رتبه ای عجیب در جهان است که فقط مختص ماست؛ رکوردی گینسی و آن هم شائبه رد صلاحیت یا عدم احراز صلاحیت که دقیقا دشمنان و عوامل آنان دنبال چنین سوژه هایی  علیه جمهوری اسلامی هستند.

می گویند در سیاست منفعت و عقلانیت حاکم است که در این آوردگاه، اشخاص منفعت را فدای عقلانیت کرده اند و ای کاش کمی هم به عواقب این عمل فکر می کردند.

نمی توان برای این رکورد فقط مردم را مقصر دانست؛ نبود قانون جامع که باید مجلس تصویب و به تایید شورای نگهبان برسد نیز مهم است؛ ولی نبود احزاب در کشور از مهمترین عوامل این اقدام است.

کاش همان طور که برای هر کاری به تخصص افراد نگاه می کنیم و بی گدار به آب نمی زنیم هم در انتخابات ریاست جمهوری و مهم تر از آن در انتخابات شوراها که تعیین کننده و عامل آبادانی شهر و روستاهاست حضور موثرتری داشته باشیم و این گونه رکوردهای گینسی برای خود ثبت نکنیم.