عبدالستار فرهادی از پیشکسوتان فرهنگی طی یادداشتی به سایت بندیر نیوز در خصوص فراز و فرود های دوران معلمی نوشت :

متولد پانزدهم شهریور ۱۳۳۶محله عباس آباد سیسختم ۲. از سال ۱۳۵۵ورود به تربیت معلم تا مهر ۱۳۸۶جمعا ۳۱سال در آموزش وپرورش مشغول بودم .۱۲سال مقطع ابتدایی پایه اول وپنجم تدریس میکردم و معمولا کلاسم در رتبه اول تا دوم در مسابقات علمی وامتحانات نهایی میدرخشیدوشش سال از سال هفتاد تا هفتادوشش مسئول کانون فرهنگی تربیتی علامه طباطبایی مربوط به آموزش وپرورش بودم بقیه را در مدارس راهنمایی شهرسیسخت به تدریس دینی قران و عربی مشغول بودم ۳ .معلمی شغل شریفی است و باید علاقمند بود تا بتوان آن را سهل انگاشت درغیراینصورت سخت است باید وقت گذاشت خصوصا دوره ابتدایی.بنده علاقه زیادی به شغلم داشتم ودارم ۴. اگر به عقب برگردم باز هم معلم خواهم شد چون گذران اوقات با بچه ها را دوست دارم ۵  .شیرینترین لحظات شغل معلمی برای یک معلم واقعی لحظه ایست که بداند هدفش از معلم بودن تربیت صحیح دانش آموز است واگر مورد احترام دانش آموز وجامعه است دلیلش ترس از معلم نیست بلکه ارزشمند بودن مقام ومنزلت اوست .همه لحظات زندگی یک معلم  شیرین است .چون هدفش رساندن دانش آموزان به کمال است .ولی باز هم لحظات شیرینی که هیچگاه فراموش نمیشوند وجود دارد  که بستگی به نوع نگرش دارد هرکس شیرینی را در چیزی میداند .برای حقیر شیرین ترین لحظات  ورود اولیه به کلاس درس در درچه پیاز اصفهان بود عکس زیر ۱۳۵۸.     ۶.تلخترین خاطره در دوران معلمی یکی  سال ۷۶ودیگری سال ۸۶نزدیک به بازنشستگی در دو نوبت تصادف کردم وخیلی سخت گذشت ۷. در دوره معلمی ودر روز معلم هدیه ای تحت عنوان روز معلم دریافت نشد ولی تقدیرنامه وهدایایی تحت عنوان کسب  رتبه در مسابقات علمی وروش تدریس و معلم نمونه دریافت نمودم که رضایت خداوند از هر هدیه ای مهمتر بود .لازم به ذکر است که بعد از بازنشستگی خصوصا از سال نود و دو کلا فراموش شده ایم  خوب بود آموزش وپرورش لااقل هفته معلم یادی از بازنشستگان بنمایند